Βία στον αθλητισμό

                                               

 ΓΕΝΙΚΑ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Βία ονομάζουμε τη χρησιμοποίηση σωματικής ή υλικής δύναμης ή ψυχολογικής

πίεσης από κάποιο άτομο ή ομάδα για την επιβολή θέλησης ή για καταναγκασμό. Βία είναι

η στέρηση της ελευθερίας του άλλου. Η βία εκδηλώνεται με πολλές μορφές (ατομική ομαδική, νόμιμη-παράνομη, επιθετική-αμυντική, σωματική, ψυχολογική).

Απώτερος σκοπός της βίας είναι η επιβολή. Η χειρότερη μορφή ομαδικής βίας είναι ο πόλεμος. Η βία στο χτες και το σήμερα..

ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ (Ατομική-Ομαδική.)

1Σωματική: είναι η καταδυνάστευση των σωματικών δυνάμεων του ανθρώπου (όταν με σωματικές ποινές και τιμωρίες επιδιώκουμε τη συμμόρφωση των άλλων προς τις απαιτήσεις μας).

2.Ψυχολογική: είναι όταν επιδιώκουμε, με την απειλή κακού, το οποίο προκαλεί φόβο στον απειλούμενο, να τον εξαναγκάσουμε να δεχτεί τις απόψεις μας

3Οικονομική

4Κοινωνική: εγκλήματα, ληστείες, απαγωγές

5.Ανώτερη: είναι κάθε τυχαίο γεγονός, το οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει

ή να προλάβει.

6 Επαναστατική προκαλείται ως αντι βία στη βία του κράτους

7.Εγκληματικότητα, σαν μορφή βίας: είναι ο φόνος, η ληστεία, τα ερωτικά εγκλήματα

κ.τ.λ.

8 Πολιτική βία: δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, οξύτατοι διαξιφισμοί πολι

τικών στη βουλή, κινητοποιήσεις οργανωμένων ομάδων.

9 Διεθνής τρομοκρατία: αεροπειρατείες, βομβιστικές ενέργειες κ.τ.λ

10.Οικογενειακή βία: επιβολή με βία στα παιδιά, όπως ξυλοδαρμοί, τιμωρίες κ. τ.λ.

11Βία στα γήπεδα  (χουλιγκανισμός).

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

1.Οικονομικά :Η ανεργία, η φτώχεια και το επαγγελματικό άγχος σε συνδυασμό με την υλική θεοποίηση κάνουν τα άτομα να ξεχνούν την ανθρωπιά τους και να αντιδρούν βίαια για να πετύχουν τους στόχους τους.

2. Κοινωνικά:Το νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον, τα οικογενειακά προβλήματα και η έλλειψη στοργής και ενδιαφέροντος από την πλευρά των γονιών ευνοούν την επιθετικότητα

του νέου. Η κρίση στην ο

ικογένεια και η ελλιπής αγωγή οδηγούν στην εσφαλμένη κοινωνικοποίηση των νέων.

3. Ηθικά

Οι νέοι είναι από τη φύση τους ιδεαλιστές και διαπνέονται από υψηλά ιδανικά. Στη

σύγχρονη κοινωνία, όμως, κυριαρχούν η αναξιοκρατία, η αδικία και η θεοποίηση

του υλικού συμφέροντος. Οι θεσμοί βρίσκονται σε κρίση, οι αξίες καταρρίπτονται,

κυριαρχεί η ασυδοσία και η αναρχία, η καταπίεση και η εκμετάλλευση.

4. Ψυχολογικά

Το άγχος από την ένταση της αστικοποιημένης ζωής και η υπεροψία από την κατοχή

υλικών αγαθών είναι πιθανό να φέρουν πράξεις βίας.

5. Βιολογικά

Οι κληρονομικές καταβολές που ενεργοποιούνται, όταν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος,

το ένστικτο της επιθετικότητας που υπάρχει στον άνθρωπο, τα σωματικά πάθη (π.χ.

ναρκωτικά) έχουν το δικό τους μερίδιο στην εκδήλωση φαινομένων αντικοινωνικής

συμπεριφοράς.

 ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ:

 Εμπορευματοποίηση (διαφημίσεις, χορηγίες). Σε πρώτη μοίρα έρχεται ο οικονομικός ανταγωνισμός και οι αθλητές γίνονται ανταλλάξιμες αξίες και οι ομάδες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.

Επαγγελματοποίησή του, απώλεια του ερασιτεχνικού και μαζικού χαρακτήρα.Οι πρόεδροι μεγάλων ομάδων έχουν εμπλακεί σε απάτες και υπεξαιρέσεις. Ο αθλητισμός γίνεται συχνά χώρος όπου «ξεπλένεται μαύρο χρήμα». Ομαδοποίηση, φανατισμός, βία. Ο χουλιγκανισμός καταλύει την αθλητική ιδέα. Χρήση αναβολικών ουσιών, χρήση αθέμιτων μέσων για να φτάσει κανείς στη νίκη και την πρωτιά. Στόχος των περισσότερων αθλητών δεν είναι η συμμετοχή και η ευχαρίστηση, αλλά οι επιδόσεις, το ρεκόρ, η πρωτιά (πρωταθλητισμός). Εξαγορά αγώνων από μεγαλοπαράγοντες, νόθευση άμιλλας. Κατασκευή αθλητών-ειδώλων από τα Μ.Μ.Ε. και τις εταιρίες, που παρασύρουν τη νεολαία και την υποβαθμίζουν πνευματικά με πρότυπα αμφίβολης αξίας. Αντικατάσταση της απλότητας και του μέτρου από λαμπερές τελετές και έμφαση στο «θέαμα». Πολιτική εκμετάλλευσή του και χρησιμοποίησή του ως μέσου αποπροσανατολισμού των πολιτών από τα ουσιαστικά προβλήματα και προπαγανδιστική αξιοποίησή του από δικτατορικά κυρίως καθεστώτα. Διαίρεση πολιτών μιας χώρας εξαιτίας του τοπικιστικού πνεύματος και διαμόρφωση εχθρικής και ρατσιστικής διάθεσης. Ανάμειξη πολιτικής στον αθλητισμό και δολοφονίες ανθρώπων στο βωμό του «αθλητικού ιδεώδους» (Ολυμπιακοί Αγώνες Μονάχου 1972). Ο αθλητισμός μετατρέπεται συχνά σε πεδίο άγονων πολιτικών αντιπαραθέσεων (μποϋκοτάζ Αμερικής και άλλων 56 χωρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 εξαιτίας της εισβολής των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν). 
 

Η ΒΙΑ ΣΤΟΝ AΘΛΗΤΙΣΜΟ

 

Ο αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που αποτελεί πόλο κοινωνικοποίησης

και αγωγής ιδιαίτερα για τους νέους. Έχει τη δυνατότητα να καλλιεργεί συνειδήσεις, να

προάγει ανθρώπινες αξίες και ιδανικά, την ευγενή άμιλλα και τον υγιή ανταγωνισμό, να

συμβάλλει στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων, να αναπτύσσει τη

συναδέλφωση και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και των ανθρώπων. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα συμβόλιζαν την αποπνευματοποίηση της ύλης, αλλά ταυτόχρονα ήταν και η αποθέωση της δύναμης και της ανδρείας του σώματος, το

οποίο ήταν το κατοικητήριο του πνεύματος και της ψυχής για τους αρχαίους προγόνους μας. Η ιερότητα των αγώνων φαινόταν από το σεβασμό που έδειχναν όλες οι ελληνικές πόλεις διακόπτοντας κάθε εχθροπραξία κατά τη διάρκειά τους. Ο αθλητισμός είναι ο χώρος της ευγενούς άμιλλας, στον οποίο ο αθλητής γυμνάζει το σώμα, το μυαλό και καλλιεργεί τις δεξιότητές του σε διάφορα αθλήματα. Δε έχει σχέση με την τυφλή βία, το έγκλημα

και την άνομη συμπεριφορά και είναι δραστηριότητα, η οποία προσδιορίζεται με τους κανόνες που θέτει το κοινωνικό σύνολο. Τόσο ο οργανωμένος επαγγελματικός αθλητισμός όσο και ο μαζικός αθλητισμός προσφέρει στους θεατές και αθλητές ποικίλα συναισθήματα, όπως χαρά, αγωνία, ενθουσιασμό. Όταν τηρούνται οι κανόνες που έχουν θεσπιστεί για τα αθλήματα και δεν μεταβάλλεται ο χώρος του αθλητισμού σε πεδίο εκτόνωσης των κοινωνικών συγκρούσεων και έκφρασης των κοινωνικών ανισοτήτων και των αδιεξόδων περιθωριοποιημένων ομάδων, τότε μιλάμε για υγιή αθλητισμό σε μια υγιή κοινωνία.

Μπορούμε να χωρίσουμε τα αθλήματα σε ατομικά, κυρίως του στίβου, όπως είναι οι

αγώνες ταχύτητας διάφορων αποστάσεων,η σφαιροβολία, το άλμα επί κοντώ, το άλμα εις

ύψος, ή σε ομαδικά αγωνίσματα, όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση, το βόλεϊ. Ο συναγωνισμός και ανταγωνισμός σε αξιοκρατικό περιβάλλον δίνει ώθηση και κίνητρο για να αυξήσει ο αθλητής της ικανότητές του και να απολαύσει ο θεατής καλύτερο θέαμα. Επιπλέον, προβάλλεται η αξία του συναγωνισμού, η οποία προσδιορίζεται από τα όρια και τους κανόνες που ορίζει το κοινωνικό σύνολο σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία  Ο μαζικός αθλητισμός ή καλύτερα η αθλητική δραστηριοποίηση του κοινωνικού συνόλου είναι σημαντικός θεσμός, γιατί οι πολίτες μπορούν να γυμνάζονται, να ασκούνται

και να γεύονται τη χαρά της άσκησης και του ομαδικού παιχνιδιού. Σκοπός του μαζικού αθλητισμού είναι η συμμετοχή στον αγώνα ή το παιχνίδι και η ομαλή κοινωνικοποίηση μέσα από ομαδικά κυρίως αθλήματα. Ο πολίτης αθλούμενος μέσα από αυτή τη διαδικασία νιώθει ενεργό μέλος του κοινωνικού συνόλου, εντάσσεται ομαλά στο κοινωνικό σύνολο και ικανοποιεί την ανάγκη του για συμμετοχικό παιχνίδι, επικοινωνία και ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του. Η χαρά στο μαζικό αθλητισμό δεν πηγάζει μόνο από τη νίκη αλλά από τη συμμετοχή στον αγώνα, την εκτόνωση μέσα στο παιχνίδι, την ευγενή άμιλλα και την άσκηση σώματος και μυαλού. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού είναι ο σωστός σχεδιασμός και προγραμματισμός, η υλική υποδομή και το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Είναι απαραίτητα τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ σε κάθε περιοχή σε πόλεις και χωριά, τα γυμναστήρια και κολυμβητήρια με ειδικούς προπονητές και γυμναστές και χώροι άθλησης στα σχολεία. Από αυτούς τους χώρους του μαζικού αθλητισμού μπορούμε να βγάλουμε και τους αυριανούς πρωταθλητές του επαγγελματικού αθλητισμού. Βία δεν παρατηρείται στο μαζικό αθλητισμό, γιατί δεν υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί ούτε αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα ή πολιτικά παιχνίδια και παρασκήνιο. Οι αθλητές δεν είναι πρωταθλητές, αθλούνται για τη χαρά της συμμετοχής στο παιχνίδι, στον αγώνα και για να ασκηθούν.

Στον οργανωμένο επαγγελματικό αθλητισμό και κυρίως στο ποδόσφαιρο, στο οποίο

υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων και λειτουργεί η ψυχολογία της μάζας στα

γήπεδα, ο ανώνυμος φανατισμένος οπαδός, που πολλές φορές είναι περιθωριοποιημένος και αποκλεισμένος κοινωνικά, εκφράζει με τη βία την αντίδρασή του στην απομόνωση.

Με τη συνεχή προπαγάνδα από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία συχνά ελέγχονται από

τους αθλητικούς παράγοντες, οι οπαδοί μπορούν να γίνουν όργανα των συμφερόντων των ανωνύμων εταιριών ποδοσφαίρου, οι οποίες μπορούν να πιέζουν πολιτικά τις εκάστοτε

κυβερνήσεις. Αν για παράδειγμα οι ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρίες αποφασίσουν αποχή

για ένα χρονικό διάστημα από τους αγώνες του πρωταθλήματος, θα προκαλέσουν

κοινωνική αναταραχή και οι οπαδοί των ομάδων θα στραφούν κατά της κυβέρνησης και

του κράτους. Η βία είναι απόρροια της νοοτροπίας του οπαδού και της ψυχολογίας της μάζας μέσα στο γήπεδο. Η μάζα επιζητεί τη χαρά και την ικανοποίηση μόνο από τη

νίκη της ομάδας της, σαν να πρόκειται για νίκη δική της, και το άτομο πλέον ξεχνάει τα δικά του προβλήματα και νιώθει πληρότητα με τη συμμετοχή στη νίκη της ομάδας του. Ο οπαδός χαίρεται κυρίως τη νίκη, ενώ το θέαμα και ο αγώνας έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Είναι έτοιμος να αποδοκιμάσει την αντίπαλη ομάδα, ακόμα και αν παίζει καλύτερα από τη δική του, και τη θέση της λογικής παίρνει η φανατική υποστήριξη, έστω και αναξιοκρατικά, της δικής του ομάδας που έχασε το παιχνίδι. Θεωρεί τη νίκη ή την ήττα της ομάδας προσωπική του νίκη ή ήττα. Η προσωπικότητα του ατόμου διαμορφώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκεται. Ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον, στο οποίο βρίσκεται ένα άτομο, αναπτύσσονται ή αποδυναμώνονται και ατονούν συγκεκριμένες ροπές και τάσεις που προϋπάρχουν στη δομή της προσωπικότητάς του.

Η προπαγάνδα, η παιδεία, οι κοινωνικές αξίες, οι κοινωνικοί κανόνες και οι κοινωνικές συνθήκες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Η προσπάθεια των οπαδών να βρουν διέξοδο στα προσωπικά τους προβλήματα μέσα από τη βία στα γήπεδα δείχνει την έλλειψη πολιτικής βούλησης και σχεδιασμού για την αντιμετώπιση χρόνιων κοινωνικών προβλημάτων από την πολιτεία. Η ανεργία, η περιθωριοποίηση, τα ναρκωτικά, οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, η φτώχεια, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η έλλειψη ιδανικών και οραμάτων και η έκπτωση των αξιών είναι το κατάλληλο περιβάλλον εκκόλαψης της εγκληματικότητας και βίας. Σε χώρους όπου ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση μάζας, όπως στα γήπεδα, αρκεί μια δυνατή κραυγή ή ένα μεμονωμένο επεισόδιο, για να ξεσπάσουν ευρύτερες συγκρούσεις ανάμεσα στις αντίπαλες παρατάξεις των οπαδών των ομάδων. Τα αυστηρά αστυνομικά μέτρα μπορούν να αποτρέψουν τα αιματηρά γεγονότα στα γήπεδα και πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα, ώστε να υπάρχει έλεγχος της συμπεριφοράς των οπαδών. Τα ονομαστικά εισιτήρια με αριθμημένη θέση μέσα στο γήπεδο, η στενή αστυνομική παρακολούθηση, η χρησιμοποίηση κάμερας για καταγραφή επεισοδίων, η διακοπή των παιχνιδιών, αν παρατηρηθούν επεισόδια, και ο αποκλεισμός φιλάθλων και ομάδων που ευθύνονται για τις βίαιες συγκρούσεις θα περιόριζαν σημαντικά τα έκτροπα και τις αιματοχυσίες. Η αυστηρή αστυνόμευση, ωστόσο, δε λύνει και τα κοινωνικά προβλήματα των περιθωριοποιημένων ομάδων ούτε αλλάζει τις κοινωνικές δομές, ώστε να περιοριστούν οι βαθιές κοινωνικές ανισότητες που προκαλούν κοινωνική ανομία και οξύνουν τις βίαιες συγκρούσεις που εκφράζονται σε διάφορους μαζικούς χώρους μέσα στην κοινωνία. Η μετάθεση της βίαιων συγκρούσεων εκτός των γηπέδων μεταθέτει το πρόβλημα, αλλά δεν το λύνει. Επειδή το πρόβλημα θα είναι εκτός του αθλητικού χώρου και δε θα συνδέεται με το θεσμό του αθλητισμού άμεσα, δε σημαίνει ότι δε θα υπάρχει και δε θα συνεχίζει ως καρκίνωμα να βλάπτει ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Η αλλαγή των κοινωνικό-οικονομικών δομών και η καλύτερη παιδεία είναι η δύσκολη και επίπονη λύση, την οποία προφανώς δεν επιθυμούν τα ισχυρά ανεξέλεγκτα οικονομικά συμφέροντα των λίγων επιχειρηματιών που κρατούν στα χέρια τους την

παραγωγή και την οικονομία και λειτουργούν με βάση το ατομικό τους συμφέρον σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Η ελεύθερη οικονομία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την υποδούλωση της αγοράς στους λίγους οικονομικά ισχυρούς παράγοντες και στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό. Είναι απαραίτητος ο κοινωνικός έλεγχος και η θέσπιση κανόνων, με τους οποίους θα επιτευχθεί ο υγιής ανταγωνισμός. Είναι αναγκαία η ανάπτυξη νέων θεσμών διεύρυνσης της δημοκρατίας, με τους οποίους θα διασφαλίζεται η συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτικοοικονομική εξουσία, ώστε να υπάρχει δίκαιη διανομή του πλούτου που παράγει η κοινωνία, για να μην καταντάει η ελευθερία φενάκη.

Παράλληλα, η ανθρωπιστική παιδεία και όχι μόνο η εκπαίδευση με παροχή εξειδικευμένων γνώσεων θα δώσουν το υπόβαθρο στον πολίτη να κρίνει και να ενεργεί ελεύθερος από δεσμεύσεις και πάθη, με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον. Η καλλιέργεια της αγάπης προς το πλησίον, της αλληλεγγύης, της αυτοθυσίας, του αλτρουισμού, των αξιών του χριστιανισμού χωρίς υποκρισία, που θα αποδεικνύεται καθημερινά από τη δική μας υποδειγματική συμπεριφορά θα οδηγήσει σε μια καλύτερη κοινωνία. Το σχολείο, η οικογένεια, το κράτος, το φιλικό και εργασιακό περιβάλλον πρέπει να γίνουν θερμοκήπια καλλιέργειας των αξιών που προκαλούν το σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Δεν μπορούμε να αποποιηθούμε τις προσωπικές μας ευθύνες ως πολίτες και πρέπει να απαιτούμε από την πολιτεία και τους φορείς που διαπαιδαγωγούν και διαμορφώνουν συνειδήσεις να λειτουργούν υπεύθυνα σεβόμενοι τους νόμους, το σύνταγμα, το ανθρώπινο

πρόσωπο και την ανάγκη όλων των πολιτών για αξιοπρεπή διαβίωση. Ιδιαίτερα μεγάλη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί ιθύνοντες, τα κόμματα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με τα πρότυπα και τις αξίες που προβάλλουν και την πολιτική που ασκούν. Τα Μ.Μ.Ε. εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων ισχυρών επιχειρηματιών, όταν δεν ελέγχονται από την πολιτεία. Τα συμφέροντα αυτά καθοδηγούν την κοινή γνώμη ανάλογα με τις οικονομικές τους επιδιώξεις διαμορφώνοντας την κυρίαρχη ιδεολογία. Τα κρατικά κανάλια από την άλλ η πλευρά δεν αποφεύγουν το στενό εναγκαλισμό τους με την εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία τα ελέγχει, για να διατηρηθεί στην εξουσία. Οι αγώνες έγιναν ένα εμπορικό γεγονός, η «ευγενής άμιλλα» ενισχύεται με απαγορευμένες ουσίες. Ο αθλητισμός στη χώρα μας εναρμονίζεται με γοργούς ρυθμούς με την παγκόσμια τάση της εμπορευματοποίησης με σκοπό το κέρδος. Μετατρέπεται από κοινωνικό δικαίωμα σε εμπόρευμα, με δυσμενείς επιπτώσεις για το λαό και τη νεολαία. Ο αθλητισμός στην Ελλάδα περνάει σοβαρή κρίση . Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια σε κερκίδες μερικών ομάδων βλέπουμε φαινόμενα, όπως τη βία, το χουλιγκανισμό και το ρατσισμό. Η καλή παιδεία, η αλλαγή των κοινωνικών δομών και η έγκυρη ενημέρωση είναι το ζητούμενο, αν θέλουμε έναν ενεργό πολίτη που θα δραστηριοποιηθεί για την επίλυση των προβλημάτων που τον αφορούν και για τη διαμόρφωση του κοινωνικοπολιτικού« γίγνεσθαι». Σε αυτό το πλαίσιο θα ευελπιστούμε για μια κοινωνία με λιγότερη βία, με καλύτερη παιδεία, με ελεύθερο και φίλαθλο πνεύμα, δηλαδή διψασμένο για άθλους, στους πνευματικούς και αθλητικούς στίβους. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, καθώς η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει, όλο και περισσότερος κόσμος πηγαίνει στα γήπεδα, για να εκτονωθεί, και πολλές φορές μάλιστα χωρίς να πληρώσει εισιτήριο. Θα πρέπει πρώτα από όλους οι σύλλογοι και οι κυβερνήσεις να αντιδράσουν και να κάνουν κάτι για αυτό, γιατί κάθε χρόνο εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίζονται ή πεθαίνουν από τη βία στα γήπεδα. Έτσι, λοιπόν, όπως και στην Αγγλία πριν από χρόνια, έτσι και τώρα πρέπει να παρθούν αυστηρά μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό.

 ΤΡΟΠΟΙ- ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
 Άτομο: νέα ιεράρχηση αξιών και στροφή στην ουσία, κοινωνική συνείδηση και πνεύμα αλτρουισμού ικανό να εξοβελίσει το στείρο ανταγωνισμό και τον ωφελιμισμό, σεβασμός-εντιμότητα-ήθος, αυτοκριτική και υιοθέτηση μέτρου και πιο απλού τρόπου ζωής, αποχή από τα στάδια για να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς.
Οικογένεια: προβολή φίλαθλου πνεύματος και υγιών προτύπων από τους γονείς στα παιδιά, προσωπικό παράδειγμα γονέων (άθληση), διάλογος μεταξύ των μελών της οικογένειας για τη μετάδοση κατάλληλων αξιών όπως το αθλητικό ιδεώδες, αξιοποίηση κλίσεων και ικανοτήτων των παιδιών για συγκεκριμένα αθλήματα απόνωρίς. 
 Σχολείο: ανθρωπιστική παιδεία και μύηση σε αξίες και ιδεώδη, περισσότερες αθλητικές εκδηλώσεις με καλύτερη υποδομή και πιο σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις στα σχολεία. Μ.Μ.Ε: να μη δραματοποιούν και να μην τονίζουν πράξεις βίας που ενισχύουν το φανατισμό και μετατρέπουν τους φίλαθλους σε τυφλούς οπαδούς, να προβάλλουν και να επιδοκιμάζουν ενέργειες αθλητών που διακρίνονται για το ήθος τους και να καταδικάζουν την αντιαθλητική συμπεριφορά, να ενισχύουν την αθλητική παιδεία της νεολαίας με εκπαιδευτικά προγράμματα και να διαφωτίζουν τον κόσμο για τις αξίες που αντιπροσωπεύει το αθλητικό πνεύμα.
Αθλητές-αθλητικοί παράγοντες: Οι αθλητές να αποτελέσουν υγιή πρότυπα για τη νεολαία με τη συμπεριφορά τους μέσα και έξω από τους αθλητικούς χώρους, να αποβάλλουν το στυγνό επαγγελματισμό και να αγωνίζονται υπεύθυνα και έντιμα. Τα αρμόδια όργανα οφείλουν να τιμωρούν παραδειγματικά τους αθλητές που προβαίνουν σε αντιαθλητικές ενέργειες. Οι ιθύνοντες των ομάδων πρέπει να είναι άξιοι, ανιδιοτελείς και υπεύθυνοι, με στόχο τους την εξάρθρωση των κυκλωμάτων που υπονομεύουν την ισονομία στο χώρο του αθλητισμού. Κράτος: στάδια και υλικοτεχνική υποδομή, θέσπιση νόμων και αμερόληπτη εφαρμογή τους, αυστηρές ποινές στους υπεύθυνους από τη δικαιοσύνη, απαλλαγή του αθλητισμού από πολιτικές σκοπιμότητες και ποικίλους ανταγωνισμούς, ανάπτυξη και υποστήριξη εγκαταστάσεων και αθλητικών εκδηλώσεων σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση.